Er gaat veel mis in de samenleving. Bijna altijd wordt dat – deels- aan een
gebrekkige communicatie geweten. Kennelijk gaan sommige zaken niet vanzelf. Toch
is communiceren niet zo ingewikkeld. Het moet ergens over gaan, over iets
realistisch en geloofwaardigs. En degenen die anderen daarvan willen overtuigen,
moeten op zijn minst zelf realistisch en geloofwaardig zijn. Zij moeten het
vertrouwen in het welslagen van de missie uitstralen. Daarnaast moeten zij zich
goed in kunnen leven in wat minder direct betrokkenen belangrijk vinden. Als bij
hen het idee heeft postgevat dat Olympische Spelen een schip van bijleg zijn, om
maar een voorbeeld te noemen, dan moet de financiële onderbouwing zodanig zijn
dat er geen aanleiding wordt gegeven voor kritische berichtgeving in de media
over gaten in de begroting. Kortom, zoals Johan Cruijff ooit heeft gezegd:
Italianen kunnen niet van je winnen, je kunt wel van ze verliezen!
Communicatie kan een bijdrage leveren aan het realiseren van de droom, maar
de kwaliteit van de voorbereiding, het realiteitsgehalte en de geloofwaardigheid
van de aanpak zijn daarvoor toch essentieel. Communicatie is pas doorslaggevend
– zoals Londen mocht ervaren door de gepassioneerde presentatie van Sebastian
Coe bij de aanwijzing van de Spelen van 2012 – als er een gedegen werkstuk ligt,
dat de toets der kritiek kan doorstaan.
