Wat ben ik een sufferd. Had mijn weblog af, vergeet het op te
slaan, doe een stommiteit en een uur werk is weg. Probeer nu nog even te
herinneren wat ik heb geschreven. Moet me daarbij haasten, want ik heb voor 9
uur een debriefing uitgeschreven. Als dekmantel voor het vooruit vieren van de
verjaardag van Gerard Lutteken. Maandag is hij echt jarig.
Gisteren, vrijdag, begon en eindigde feestelijk.
's Ochtends de overdracht van de herstrate binnenplaats van Fort Zeelandia aan
zijn directeur, Laddy van Putten. Dit onder toeziend oog van minister
Joyce Amarello-Williams. Henk van Bastelaar, die het project
van de leerlingstraatmakers had begeleid, hield daarbij een ontroerende
toespraak. De emotie kwam nog eens terug toen hij een van de leerlingen een
certificaat overhandigde. Mevrouw Amarello en ik mochten de laatste twee stenen
plaatsen en daarmee de binnenplaats sluiten. Moet bekennen dat zij daar beter in
was dan ik, de stramheid van mijn leden zat me in de weg. Recht in de camera's
kijkend van de verzamelde Surinaamse televisie, pratend in de microfoons van de
radio, deed zij een dringend beroep op de jongeren van Suriname, voorzover zij
nog geen werk hebben, bij SAO een mooi vak te gaan leren.
Na de ceremonie gingen we naar de overburen van Fort Zeelandia, de Stichting
Gebouwd Erfgoed. Deze Stichting, ons eerste contact in Suriname, bestaat
inmiddels tien jaar. We - de gemeente Amsterdam, NV Stadsherstel en Herstelling
- hadden een cadeautje voor hen bij ons, een zogenaamde multifunctional, een
printerm een kopieerapparaat en een scanner in-een. Michel Kanters
mocht het apparaat in werking zetten. Later komt er nog wat meer computer
apparatuur. SGES-directeur Stephen Fokke dankte omstandig en gaf
daarbij aan hoe welkom de nieuwe apparatuur is bij de uitvoering van het
omvangrijke programma van SGES.
Het was toen nog geen 11 uur. Maar mijn gevoel zei dat we er al een hele
werkdag op hadden zitten. Met elkaar gingen we desondanks naar SIVIS -
het Scholings Instituut van de Vakbeweging in Suriname - waar Michel Kanters een
presentatie zou verzorgen voor medewerkers van het ministerie van ATM over de
aanpak van de jeugdproblematie, over de keten van consultatiebureau tot
arbeidsmarkt. De presentatie eindigde met enkele stellingen, 'open deuren' zei
Michel. "Verzuimbestrijding heeft topprioriteit", was zo'n stelling. Herinnerde
me dat dit in Amsterdam zo kort geleden niet echt zo was. Dat we door schade en
schande wijzer zijn geworden. Tot uitdrukking komend in de 'aanval op de
uitval'. Herstelling levert daaraan zijn bijdrage met het Schoolfort. In
Suriname, waar de leerplicht slechts geldt tot 12 uur, kennen ze desondanks een
enorm verzuim. Dus ook hier was die stelling niet zo'n open deur.
De stelling
dat de overheid het goede voorbeeld zou moeten geven door op elke 20 medewerkers
1 stagiaire aan te wijzen, leidde tot enige hilariteit. De overheid is al zo
verschrikkelijk groot, er zou direct al van problemen sprake meer zijn.
In de discussie viel me op dat de ene overheidsinstantie regelmaatig naar de
andere wijst. Ook dat is in Nederland iet onbekend. Kon het niet laten na afloop
aan te geven dat de jeugdproblematiek een creatieve en onorthodoxe benadering
vereist, waarin alle partijen - zoals in het project voor de Jeugddelinquenten
op Fort Nieuw Amsterdam - goed met elkaar samenwerken. Eerst een grondige en
integrale analyse van de problematiek en dan bekijken hoe alle partijen aan de
oplossing ervan een bijdrage kunnen leveren.
's Avonds worden we ontvangen door Hare Majesteits vertegenwoordiger in
Suriname, mevrouw Tanya van Gool. Alle personen die ons bezoek van de
afgelopen dagen tot een succes hebben gemaakt zijn er. Onder hen ook Kees
van Dorst en Lars Brandts, vertegenwoordigers van
Ballast-Nedam, die de vier leerjongens die 's ochtends zijn
gecertificeerd, zullen aanbevelen bij hun onderaannemer die verantwoordelijk is
voor de bestrating van het haventerrein. Ballast-Nedam heeft daar de vernieuwing
van het haventerrein gegund gekregen. Kees komt ook uit Utrecht, heeft op de St.
Maarten LTS gezeten - ik zat bij dochter Elga van directeur Verkleij in de klas!
- en is ook enkele jaren actief geweest in de Bouw- en Houtbond FNV. Opnieuw een
bewijs dat de wereld klein is.
Mevrouw Van Gool en ik spreken enkele woorden, waarin we het belang van de
kleinschalige samenwerking zoals wij die voorstaan, onderstrepen.
Hartelijk nemen we vervolgens afscheid van alle gasten. In het bijzonder van
de leden van het managementteam van SAO. Druk hen op het hart veel aandacht te
besteden aan ons plan voor een dependance op Commewijne, bij Fort Nieuw
Amsterdam. Het twinningvoorstel moet in de loop van februari worden ingediend.
We zullen daarbij behulpzaam zijn. Het is dus geen afscheid voor altijd. Met
Theo Uden Masman, de legendarische leider van The Ramblers, zeggen we
dus "Maarrrr ... we komen terug!"
Jeroen Sprenger
zaterdag 22 november
