Terug naar Amsterdam

Het vertrek van Lücker, het afscheid van de Nieuwezijds, de komst van Jan van der Pluijm als hoofdredacteur en de verhuizing naar de Wibautstraat, luiden een nieuwe tijd voor de Volkskrant in. Willem Sprenger heeft daar met zijn sociaaleconomische redactie en de wekelijkse column Sociale Actualiteiten zijn aandeel in. De rubriek is al in 1948 gestart, maar verscheen incidenteel. De oudste gevonden aflevering is verschenen op 12 juli 1948 en heeft woningverbetering en -splitsing als onderwerp.  

Voor de rubriek Sociale Actualiteiten krijgt hij in 1972 de LOF-prijs. Zijn collega's waarderen zijn werk met een prent van Wim Boost (WiBo), Monument voor een sociaal verbeten strijder. Vele van zijn columns worden gebundeld in "Op een kwade dag knapte Piet af" en "De chauffeur die niet mocht zweten". In die tijd werkt hij ook mee aan TELEAC-cursussen over de sociale zekerheid en de algemene bijstandswet. Met al die inspanningen wordt hij een aanspreekpunt van tal van actiegroepen die lacunes in de sociale wetgeving aan de kaak stellen. Een evaluatie van de nieuwe 'Amsterdamse jaren' is om deze en tal van andere redenen een aparte studie waard.

Net als ieder andere journalist heeft Willem Sprenger naast zijn werk 'geschnabbeld'. Soms op aandringen van hoofdredacteur Lücker, zoals bijvoorbeeld voor de Katholieke Vizier (de katholieke tegenhanger van Het Beste) en de Katholieke Encyclopaedie. Soms op eigen kompas, zoals voor het KAB-kaderblad Ruim Zicht. Van Georg Sauer vertaalde hij uit het Duits De Pauweveer, een blijspel in één bedrijf voor kinderen. Ook heeft hij van Joseph Cardijn, de grondlegger van de Kajottersbeweging in België en Nederland (KAJ=Katholieke Arbeiders Jeugd), het boek Leken in de voorste linie, vanuit het Frans en Vlaams vertaald. Tegenover dit alles stond een bescheiden honorering. Letterlijk en figuurlijk pro deo heeft hij tot aan zijn overlijden het blad Gesprek van de Utrechtse St. Dominicusparochie geredigeerd. Opgezet met de eveneens in Oog In Al woonachtige journalisten Bert de Rijk (Het Centrum, later NOS Journaal), Ignaat Agasi (De Maasbode, later De Tijd/Maasbode) en Hennie ten Brink (ANP, later Elsevier's Weekblad), blijkt hij daarvan de enige die daaraan redactioneel bijdraagt.

Willem Sprenger overlijdt eind januari 1979. Voor het eerst sinds zijn Utrechtse correspondentschap moet hij wegens ziekte in augustus 1978 de Gemertse Studiedagen, traditioneel de aftrap binnen het NKV van het nieuwe werkseizoen, missen. Als enige tijd later oud-KAB-voorzitter Toon Middelhuis overlijdt, verschijnt er in de Volkskrant een In Memoriam, dat met Willem Sprenger is ondertekend. Het herdenkingsartikel is, zoals journalistiek gebruikelijk is, in een nieuws-luwe periode geschreven. . Het heeft iets symbolisch: met het afscheid van Middelhuis, die van 1952 tot 1963 als KAB-voorzitter in zijn Utrechtse jaren een prominente rol speelt in zijn berichtgeving, neemt Willem Sprenger afscheid van de krant, waaraan hij bijna 33 jaar verbonden is geweest.